Plakaty społeczne
Zbrodnia w kulturze masowej
Cel projektu:
Celem było stworzenie serii plakatów społecznych, które poruszają aktualny temat. Projekt miał zachęcić odbiorców do refleksji.
Celem było stworzenie serii plakatów społecznych, które poruszają aktualny temat. Projekt miał zachęcić odbiorców do refleksji.
Zakres treści:
Plakaty prezentują sylwetki trzech seryjnych morderców ze Śląska:
Plakaty prezentują sylwetki trzech seryjnych morderców ze Śląska:
Bogdan Arnold – 4 ofiary, Katowice (1966–1967), kara śmierci 1968.
Zdzisław Marchwicki – 14 ofiar, Zagłębie Dąbrowskie (1964–1970), kara śmierci 1977.
Joachim Knychała – 5 ofiar i 7 prób, Górny Śląsk (1975–1982), kara śmierci 1985.
Rozwiązania graficzne:
Jednolita stylistyka
Spójny układ i typografia, podkreślająca charakter serii.
Minimalizm
Oszczędna forma skupiająca uwagę na treści i przekazie społecznym, bez zbędnej sensacyjności.
Kontrast i hierarchia informacji
Najważniejsze dane wyróżnione, by szybko budowały kontekst.
Efekt końcowy:
Powstała seria plakatów społecznych, które łączą prostą formę wizualną z mocnym przekazem. Projekt nie tylko informuje, ale również skłania do krytycznej refleksji nad społeczną fascynacją zbrodnią. Plakaty mogą funkcjonować zarówno jako narzędzie komunikacji społecznej, jak i element szerszej kampanii medialnej.
Powstała seria plakatów społecznych, które łączą prostą formę wizualną z mocnym przekazem. Projekt nie tylko informuje, ale również skłania do krytycznej refleksji nad społeczną fascynacją zbrodnią. Plakaty mogą funkcjonować zarówno jako narzędzie komunikacji społecznej, jak i element szerszej kampanii medialnej.
Dalszy rozwój projektu:
Naturalnym rozszerzeniem serii mogłaby być wystawa plakatowa, w której plakaty pełniłyby funkcję głównych nośników narracji. Ekspozycja mogłaby obejmować:
Naturalnym rozszerzeniem serii mogłaby być wystawa plakatowa, w której plakaty pełniłyby funkcję głównych nośników narracji. Ekspozycja mogłaby obejmować:
pięć plakatów w jednakowej stylistyce (poszerzających serię o kolejne sylwetki),
kody QR przy każdym plakacie, prowadzące do krótkich, rzetelnych opisów spraw oraz nagranych rozmów z ekspertami (psycholog, kryminolog, podcaster kryminalny),
panel dyskusyjny towarzyszący otwarciu, poświęcony popularności true crime i etyce w mediach, aranżację przestrzeni w minimalistycznym, chłodnym klimacie – podkreślającym dystans i krytyczne spojrzenie na temat. Dzięki temu plakaty stałyby się częścią szerszej narracji – nie tylko komunikatu wizualnego, ale także przestrzeni edukacyjnej i społecznej debaty.
